Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

quaesturae N F

  • 1 quaestūra

        quaestūra ae, f    [QVAES-], the office of quaestor, quaestorship: quaestura primus gradus honoris: ex quaesturā consulatum petere, L.— The quaestor's chest, public funds: translator quaesturae.
    * * *
    quaestorship; public money

    Latin-English dictionary > quaestūra

  • 2 trānslātor

        trānslātor ōris, m    [trans+TAL-], one who carries over, a transferrer: quaesturae, i. e. who, while quaestor, deserted to Sulla.

    Latin-English dictionary > trānslātor

  • 3 candidata

    1.
    candĭdātus, a, um, adj. [candidus, like albatus, atratus, from albus, ater].
    I.
    In adj. uses,
    A.
    Lit., clothed in white (only in Plaut. and in post-Aug. prose;

    Cic., Hor., and Plin. use albatus): aequius vos erat Candidatas venire hostiatasque,

    Plaut. Rud. 1, 5, 12:

    mastigia,

    id. Cas. 2, 8, 10; *Suet. Aug. 98; Prud. steph. 1, 67.—
    B.
    Trop.:

    farinulentā cinere sordide candidati homunculi,

    App. M. 9, p. 222, 33; cf. candido.—
    II.
    Subst.
    A.
    candĭdātus. i, m., a candidate for office, because clothed in a glittering white toga; cf. Dict. of Antiq. (class. and freq.).
    1.
    Lit.:

    praetorius,

    a candidate for the prœtorship, Cic. Mur. 27, 57:

    tribunicii,

    id. Q. Fr. 2, 14 (15), 4; Liv. 4, 6, 10:

    consulatus,

    Plin. Pan. 95 fin.; Suet. Caes. 24; id. Aug. 4:

    aedilitatis ac mox praeturae,

    id. Vesp. 2:

    quaesturae,

    id. Tib. 42:

    summae equestris gradus, i. e. praefecturae,

    id. Galb. 14:

    sacerdotiorum,

    Sen. Ben. 7, 28, 2.—

    From their obsequious demeanor towards the electors, called officiosissima natio candidatorum,

    Cic. Pis. 23, 55:

    improbitati irasci candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    aedilitas alicui candidato data,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 37:

    candidatus Caesaris,

    a candidate especially recommended by Cœsar, Vell. 2, 124, 4; cf. Suet. Caes. 41; id. Aug. 56; Tac. A. 1, 15.—Hence prov.:

    petis tamquam Caesaris candidatus,

    i. e. certain of the result, Quint. 6, 3, 62.—In the time of the emperors:

    candidati Principis,

    quœstors appointed by the emperor himself to read his speeches and rescripts, Dig. 1, 13; Sid. Ep. 2, 80; cf. Tac. A. 16, 27; Suet. Aug. 65; id. Tit. 6.—
    2.
    Trop., he who strives after or aims at a thing, a candidate or a claimant of something (post-Aug.):

    candidatus non consulatus tantum, sed immortalitatis et gloriae,

    Plin. Pan. 63, 1:

    majus est opus atque praestantius, ad quod ipse (sc. orator) tendit, et cujus est velut candidatus,

    Quint. 12, 2, 27:

    Atticae eloquentiae, id. prooem. § 13: crucis,

    i. e. soon to suffer crucifixion, App. M. 1, p. 108:

    aeternitatis,

    Tert. Res Carn. 58:

    philosophiae,

    Symm. Ep. 1, 41.—
    B.
    candĭdāta, ae, f., one who seeks or solicits an office, a candidate (rare and postAug.):

    sacerdotii,

    Quint. Decl. 252 fin.
    2.
    candĭdātus, ūs, m. [id.], a candidacy, Cod. Th. 6, 4, 21, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > candidata

  • 4 candidatus

    1.
    candĭdātus, a, um, adj. [candidus, like albatus, atratus, from albus, ater].
    I.
    In adj. uses,
    A.
    Lit., clothed in white (only in Plaut. and in post-Aug. prose;

    Cic., Hor., and Plin. use albatus): aequius vos erat Candidatas venire hostiatasque,

    Plaut. Rud. 1, 5, 12:

    mastigia,

    id. Cas. 2, 8, 10; *Suet. Aug. 98; Prud. steph. 1, 67.—
    B.
    Trop.:

    farinulentā cinere sordide candidati homunculi,

    App. M. 9, p. 222, 33; cf. candido.—
    II.
    Subst.
    A.
    candĭdātus. i, m., a candidate for office, because clothed in a glittering white toga; cf. Dict. of Antiq. (class. and freq.).
    1.
    Lit.:

    praetorius,

    a candidate for the prœtorship, Cic. Mur. 27, 57:

    tribunicii,

    id. Q. Fr. 2, 14 (15), 4; Liv. 4, 6, 10:

    consulatus,

    Plin. Pan. 95 fin.; Suet. Caes. 24; id. Aug. 4:

    aedilitatis ac mox praeturae,

    id. Vesp. 2:

    quaesturae,

    id. Tib. 42:

    summae equestris gradus, i. e. praefecturae,

    id. Galb. 14:

    sacerdotiorum,

    Sen. Ben. 7, 28, 2.—

    From their obsequious demeanor towards the electors, called officiosissima natio candidatorum,

    Cic. Pis. 23, 55:

    improbitati irasci candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    aedilitas alicui candidato data,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 37:

    candidatus Caesaris,

    a candidate especially recommended by Cœsar, Vell. 2, 124, 4; cf. Suet. Caes. 41; id. Aug. 56; Tac. A. 1, 15.—Hence prov.:

    petis tamquam Caesaris candidatus,

    i. e. certain of the result, Quint. 6, 3, 62.—In the time of the emperors:

    candidati Principis,

    quœstors appointed by the emperor himself to read his speeches and rescripts, Dig. 1, 13; Sid. Ep. 2, 80; cf. Tac. A. 16, 27; Suet. Aug. 65; id. Tit. 6.—
    2.
    Trop., he who strives after or aims at a thing, a candidate or a claimant of something (post-Aug.):

    candidatus non consulatus tantum, sed immortalitatis et gloriae,

    Plin. Pan. 63, 1:

    majus est opus atque praestantius, ad quod ipse (sc. orator) tendit, et cujus est velut candidatus,

    Quint. 12, 2, 27:

    Atticae eloquentiae, id. prooem. § 13: crucis,

    i. e. soon to suffer crucifixion, App. M. 1, p. 108:

    aeternitatis,

    Tert. Res Carn. 58:

    philosophiae,

    Symm. Ep. 1, 41.—
    B.
    candĭdāta, ae, f., one who seeks or solicits an office, a candidate (rare and postAug.):

    sacerdotii,

    Quint. Decl. 252 fin.
    2.
    candĭdātus, ūs, m. [id.], a candidacy, Cod. Th. 6, 4, 21, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > candidatus

  • 5 onero

    ŏnĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [onus].
    I.
    To load, lade, burden, freight with any thing (class.).
    A.
    Lit.:

    navim magnam multis mercibus,

    Plaut. Men. prol. 25:

    naves, ad celeritatem onerandi subductionesque, paulo facit humiliores,

    for loading expeditiously, Caes. B. G. 5, 1:

    jumenta,

    Sall. J. 75, 6:

    naves commeatu, etc.,

    id. ib. 86, 1:

    costas aselli pomis,

    Verg. G. 1, 274:

    tauri cervix oneratur aratro,

    is loaded, burdened, Ov. A. A. 1, 19:

    aures lapillis,

    id. ib. 3, 129; cf.:

    umerum pallio,

    Ter. Phorm. 5, 6, 4:

    ventrem,

    to load, fill, Sall. Or. Rep. Ord. 1:

    epulis onerari,

    to overload, gorge one's self, Ov. P. 1, 10, 31:

    vino et epulis onerati,

    Sall. J. 76, 6:

    cibus, qui in aegritudine alat neque oneret,

    without oppressing the stomach, Plin. 29, 3, 11, § 48:

    vaccas,

    to cause them to be covered, Pall. 8, 4.—
    2.
    Transf., in gen., to load, cover ( poet.):

    dapibus mensas onerare,

    to cover, Verg. G. 4, 133:

    manusque ambas jaculis oneravit acutis,

    id. A. 10, 868:

    jaculo palmas oneravit acuto,

    i. e. armed, id. ib. 11, 574 (but armavit is the better read.; v. Forbig. ad loc.): membra [p. 1266] sepulcro, id. ib. 10, 558; cf.:

    ossa aggere terrae,

    id. ib. 11, 212:

    aliquem saxis,

    to stone, Phaedr. 3, 2, 4.—
    B.
    Trop., to load, burden, weary; to oppress, overwhelm, overload (with good or evil; cf. Forbig. ad Verg. A. 10, 620), etc.:

    me amoenitate oneravit dies,

    has overwhelmed me, Plaut. Capt. 4, 1, 7.:

    laetitiā senem,

    id. ib. 4, 2, 47:

    malignitateomnis mortalis,

    id. ib. 3, 1, 5:

    diem commoditatibus,

    Ter. Phorm. 5, 6, 1:

    aliquem mendaciis,

    Cic. Fam. 3, 10, 7; cf. Plaut. Mil. 3, 3, 61:

    judicem argumentis,

    id. N. D. 3, 3, 8:

    aethera votis,

    Verg. A. 9, 24:

    verbis lassas onerantibus aures,

    Hor. S. 1, 10, 10:

    aliquem pugnis,

    Plaut. Am. 1, 1, 172:

    maledictis,

    id. Ps. 1, 3, 123; cf.

    contumeliis,

    Cic. Phil. 2, 38, 99; for which only absol. Sejanum, Tac. A. 4. 68:

    aliquem injuriis,

    Ter. And. 5, 1, 8:

    aliquem malis,

    Verg. A. 4, 549:

    aliquem laudibus,

    Liv. 4, 13:

    spe praemiorum,

    id. 35, 11:

    promissis,

    Sall. J. 12, 3:

    honoribus,

    Just. 5, 4, 13.—
    C.
    Transf., to make heavier or more burdensome, to render more oppressive, to heighten, to aggravate (only since the Aug. per.;

    esp. freq. in Tac. and the younger Plin.): injuriam alicujus invidiā,

    Liv. 38, 56 fin.:

    pericula alicujus,

    Tac. A. 16, 30:

    curas,

    id. H. 2, 52:

    delectum avaritiā et luxu,

    to aggravate, make worse, render more odious, id. ib. 4, 14:

    onerat te quaesturae tuae famā, quam ex Bithyniā optimam revexisti,

    Plin. Ep. 8, 24, 8; 1, 8, 5; id. Pan. 24, 1; 73, 6.—
    II.
    To load, stow, or heap up any thing in any thing ( poet.):

    vina cadis,

    Verg. A. 1, 195:

    canistris Dona Cereris,

    id. ib. 8, 180.— Hence, ŏnĕrātus, a, um, P. a., filled, full; with gen.: oneratus frugum et floris Liberi, Pac. ap. Non. 498, 12 (Trag. Rel. p. 95 Rib.).—
    B.
    Loaded, i. e. deceived, befooled:

    ille est oneratus recte,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 115:

    ego illum probe jam oneratum huc admovebo,

    id. Mil. 3, 3, 61.

    Lewis & Short latin dictionary > onero

  • 6 quaestura

    quaestūra, ae, f. [quaestor], the office of quæstor, the quæstorship (class.):

    quaestura primus gradus honoris,

    Cic. Verr. 1, 4, 11:

    quaesturam petere,

    id. Mur. 8, 18; Tac. A. 3, 29:

    ex quaesturā consulatum petere,

    Liv. 32, 7:

    gerere,

    Suet. Calig. 1. —
    II.
    Transf., the quæstor ' s chest:

    translator quaesturae,

    an embezzler of the public chest, Cic. Verr. 2, 5, 58, § 152.

    Lewis & Short latin dictionary > quaestura

  • 7 subfragator

    suffrāgātor ( subf-), ōris, m. [id.], one who votes for another, a supporter, partisan, suffragator (class.):

    suffragatorum comparatio,

    Cic. Mur. 21, 44:

    historicis notior, suffragatoribus obscurior,

    id. ib. 7, 16:

    ex fucosis firmi suffragatores evadunt,

    Q. Cic. Pet. Cons. 9, 35:

    meus in petendis honoribus,

    Plin. Ep. 4, 17, 6; id. Pan. 92, 3:

    competitoris sui suffragatorem agere,

    Val. Max. 4, 5, 3:

    candidati laborare desiimus: suffragatores incipimus,

    Sen. Brev. Vit. 17, 5.—With gen.-obj.:

    quaesturae,

    for the office of quæstor, Sen. Ben. 7, 28, 2.—
    II.
    Transf., in gen., a favorer, supporter:

    te et suffragatores tuos ulciscar,

    Plaut. Cas. 2, 4, 20:

    propter studia suffragatorum,

    Varr. R. R. 3, 5, 18:

    cum suffragatore suo,

    Suet. Vesp. 23; Plin. Ep. 3, 20, 5; App. Dogm. Plat. 2, p. 16, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > subfragator

  • 8 suffragator

    suffrāgātor ( subf-), ōris, m. [id.], one who votes for another, a supporter, partisan, suffragator (class.):

    suffragatorum comparatio,

    Cic. Mur. 21, 44:

    historicis notior, suffragatoribus obscurior,

    id. ib. 7, 16:

    ex fucosis firmi suffragatores evadunt,

    Q. Cic. Pet. Cons. 9, 35:

    meus in petendis honoribus,

    Plin. Ep. 4, 17, 6; id. Pan. 92, 3:

    competitoris sui suffragatorem agere,

    Val. Max. 4, 5, 3:

    candidati laborare desiimus: suffragatores incipimus,

    Sen. Brev. Vit. 17, 5.—With gen.-obj.:

    quaesturae,

    for the office of quæstor, Sen. Ben. 7, 28, 2.—
    II.
    Transf., in gen., a favorer, supporter:

    te et suffragatores tuos ulciscar,

    Plaut. Cas. 2, 4, 20:

    propter studia suffragatorum,

    Varr. R. R. 3, 5, 18:

    cum suffragatore suo,

    Suet. Vesp. 23; Plin. Ep. 3, 20, 5; App. Dogm. Plat. 2, p. 16, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > suffragator

  • 9 translator

    translātor, ōris, m. [transfero].
    * I.
    Lit., one who carries or hands over, a transferrer:

    Verres, translator quaesturae, aversor pecuniae publicae,

    i. e. who, as quæstor, transferred the public funds to Sylla, Cic. Verr. 2, 5, 58, § 152.—
    II.
    Trop., a translator (late Lat. for interpres), Hier. Ep. 57, 5; id. in Daniel, 4, 5; Ambros. in Psa. 118, Serm. 12, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > translator

См. также в других словарях:

  • QUAESTUR — quaesturae …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • ACCLAMATIO — applausus sestâ vociferatione a Populo repetitus, occurrit l. 1. C. de Quaestor. et Magistr. officior. Qui Quaesturae honore viguerunt, acclamatione solitâ excipiantur. Item l. 3. in br. C. de offic. Rect. provinc. Similiter iustissimos et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MAGISTERIA — in l. un Cod. de Quaestoribus et Magistris Offic. Qui ex Quaesturae honore aut efficaci Magisteria aut Comitiva utriusque aerarii nostri attonitô splendore viguerunt; ubti perperam Magisterio vulgo legitur: dignitas dicta est Mgistri Officiorum,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • QUAESTOR Sacri Palatii — sub Imperatorib. Constantionpolitanis is erat, qui petitionibus subscribebat, vel etiam responsa reddebat, et ut verbô dicam, qui leges dictabat, precesque ac responsa subnotabat, ut constat ex Notitia Imper. Roman. Sub eorum dispositione etiam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SENATORES — I. SENATORES apud Matthaeum Paris. A. C. 1237. Creatus est (Fridericô II. Imperante, procurante) alter Senator Romae, ut, duorum Senatorum prudentiâ et fortitudine duplicatâ, Romanorum insolentia comprimeretur etc. haud paulo diversi a prioribus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TRIUM Liberorum jur — celebre apud Romanos olim, indigitatur Iuvenali, Sat. 9. v. 87. Iura Parentis habes, propter mescriberis haeres, Legatum omne capis, nec non et dulce caducum. Commoda praeterea iungentur mille caducis, Si numerum, si treis implevero Nem pe cum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VILLIUS (L.) — L. VILLIUS annalis Tribunus Plebis legem tulit, Luciô Manliô Acidinô Fulvianô, Qu. Fulviô Flaccô fratribus Germanis Consulib. An. Urb. Cond. 374. de aetate Magistratuum, Liv. l. 40. c. 44. Quaesturae ergo annus 27. Tribunatui Plebis 30.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DPQUAESTUR — de pecunia quaesturae …   Abbreviations in Latin Inscriptions

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»